Η Σκόπελος κατοικήθηκε αρχικά από Μινωίτες Κρήτες, με αρχηγό τους τον Στάφυλο, ο τάφος του οποίου ανακαλύφθηκε το 1927 στην ομώνυμη τοποθεσία. Οι Κρήτες εισήγαγαν στο νησί την καλλιέργεια του αμπελιού και της ελιάς.
Σύμφωνα με τη μυθική παράδοση, το 13o π.Χ. αιώνα, ο ημιμυθικός Θεσσαλός βασιλιάς της Ιωλκού, Πελίας, ο οποίος σφετερίστηκε την εξουσία του αδερφού του, Αίσονα, έδιωξε τους Κρήτες και επέκτεινε την κυριαρχία του στο νησί . Ο Πελίας ήταν αυτός που υποχρέωσε τον ανιψιό του, Ιάσονα, ο οποίος εμφανίστηκε μονοσάνδαλος για να διεκδικήσει το θρόνο, να οργανώσει την αργοναυτική εκστρατεία και να του φέρει το χρυσόμαλλο δέρας από την Κολχίδα, προκειμένου να του επιτρέψει να κυβερνήσει.
Ο Στάφυλος βρίσκεται στο Νοτιοανατολικό μέρος της Σκοπέλου και απέχει τέσσερα περίπου χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νησιού. Αποτελείται από μία μικρή χερσόνησο στρογγυλού σχήματος που λέγεται Νησί και ενώνεται με την ξηρά με ένα λαιμό. Εκατέρωθεν του λαιμού σχηματίζονται δύο παραλίες ,το Βελανιό και ο Στάφυλος. Στο λαιμό βρέθηκε Μυκηναϊκός τάφος γεμάτος κτερίσματα. Πιστεύεται ότι η Πεπάρηθος (Σκόπελος) πρέπει να ήταν Μινωική αποικία .Η περιοχή του Σταφύλου ήταν κατάλληλη για οικισμό. Ο πρώτος οικιστής ήταν ο Στάφυλος από την Κρήτη . Σύμφωνα με τη μυθολογία ήταν γιος του θεού Διόνυσου και της Αριάδνης ,κόρης του Μίνωα. Ο τάφος ονομάζεται “τάφος του Σταφύλου”.