Η αρχαία πόλη της Σελινούντας
Στη νοτιοδυτική πλευρά της Σκοπέλου απέναντι από τη Σκιάθο και την Εύβοια, στον επιβλητικό και φυσικά οχυρωμένο λόφο Παλιόκαστρο βρίσκεται η μία από τις τρεις αρχαίες πόλεις του νησιού. Εδώ Χαλκιδείς ναυτικοί και έμποροι ιδρύουν την αρχαία Σελινούντα, το αρχαίο όνομα της δεν επιβίωσε, αλλά το γνωρίζουμε από αναθηματική επιγραφή του Αρχιερέα της πόλης Ικέσιου από τον Αυτοκράτορα Αδριανό (2ος μ.Χ. αιώνας).
Οι άνθρωποι κατοίκησαν εδώ από την εποχή του σιδήρου (8ος π.Χ. αιώνας) μέχρι και την Ύστερη Αρχαιότητα (4ος μ.Χ. αιώνας). Τότε τα κριτήρια με τα οποία επέλεγαν ένα χώρο για να ζήσουν ήταν πολύ διαφορετικά από τα σημερινά. Για να ιδρυθεί μια πόλη διάλεγαν την πιο υγιεινή τοποθεσία . Να είναι σε υψηλό σημείο, να μην έχει ομίχλη, να μην υποφέρει από τη ζέστη να μην έχει κοντά έλη. Πρέπει να έχει πρόσβαση σε πόσιμο νερό και σε ύπαιθρο που να παράγει τόσα τρόφιμα, ώστε να μην πεινάσουν οι κάτοικοι. Να υπάρχουν καλές συνθήκες μεταφοράς προς την πόλη, που εξασφαλίζει Αντοχή, Ωφέλεια, και Ομορφιά ήταν ακριβώς και η πόλη στο Παλιόκαστρο.
Στα κλασικά χρόνια η ακρόπολη οχυρώνεται με τείχη που σώζονται μέχρι σήμερα, οι κάτοικοι της τα έφτιαξαν για να κρατήσουν για πάντα. Τα έχτισαν στις απότομες πλαγιές προς τη θάλασσα, με δυνατούς πύργους που πρόβαλλαν προς τα έξω, με πλάτος τόσο, όσο να περπατούν επάνω τους δύο οπλισμένοι άντρες, ο ένας πλάι στον άλλον. Οι δρόμοι της πλεύριζαν τις πύλες και το λιμάνι ήταν εκτεθειμένο στους νότιους και νοτιοδυτικούς ανέμους. Η πόλη απλωνόταν στην πεδιάδα με πλατείες, κτίρια, ναούς και το νεκροταφείο όπου έθαβαν τους αγαπημένους τους, ήταν έξω από τα τείχη. Δυνατοί σεισμοί από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα μεταμορφώνουν όλη την περιοχή και ένα μέρος έχει καταποντισθεί στη θάλασσα.
Στα ρωμαϊκά χρόνια η πόλη σφύζει από ζωή, είναι μια ήσυχη κοσμοπολίτικη και πλούσια Λουτρόπολη και μετατοπίζεται από τον λόφο Παλιόκαστρο προς τα Νοτιοανατολικά, παράλληλα προς την ακτογραμμή έως το χαμηλό πρανές των λόφων που κλείνουν αμφιθεατρικά προς τη θάλασσα, στη θέση Κατακαλού. Τα κτίρια είναι πολυώροφα και χτίζονται με τη ρωμαϊκή τεχνοτροπία. Όπως όλες οι ρωμαϊκές παράκτιες επαρχιακές πόλεις που συνδυάζουν το εμπόριο της ΡΑΧRΟΜΑΝΑ με την απόλαυση του φυσικού περιβάλλοντος, διαθέτει προσεγμένους δημόσιους χώρους που μας δίνουν μια ιδέα της νοοτροπίας της ρωμαϊκής καθημερινής ζωής. Διαθέτει υδραγωγείο, πηγές, δρόμους στεγασμένους για περίπατο, οργανωμένο εμπορικό κέντρο, χώρους βιοτεχνικής δραστηριότητας, ναούς με αγάλματα και δημόσια λουτρά. Στην ίδια περίοδο χρονολογούνται και άλλες επιγραφές αναθηματικές και αγάλματα που υποδηλώνουν κοινωνική ζωή πλήρως ενταγμένη στη Ρωμαϊκή τάξη πραγμάτων. Οι σαρκοφάγοι που βρέθηκαν στη Σελινούντα και στην αρχαία Πεπάρηθο είναι πολυτελή προϊόντα εισαγωγής α πό την αρχαία πόλη της Μικρός Ασίας Άσσο και ανήκαν στους πλούσιους της περιοχής. Έτσι η πόλη συμμετέχει ενεργά στο οργανωμένο θαλάσσιο εμπορικό δίκτυο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας από το Β. Αιγαίο στις ακτές του Λιβάνου, της Αιγύπτου, της Αδριατικής και της Σικελίας με προϊόντα που απευθύνονται σε αστικοποιημένο πληθυσμό.
|