Τουρισμός
Ο Τουρισμός αποτελεί την κύρια πηγή  εσόδων για  το νησί της Σκοπέλου. Κάθε χρόνο επισκέπτονται το νησί περίπου 50.000 τουρίστες. Η τουριστική περίοδος ξεκινά τον Μάιο και τελειώνει τον Οκτώβριο. Περίοδος αιχμής της τουριστικής κίνησης είναι από 1/7 μέχρι 15/9.
Με την ανάπτυξη του τουρισμού, την δεκαετία του 1980 και μετά η Σκόπελος γνωρίζει μεγάλη οικιστική ανάπτυξη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ασχοληθούν αρκετοί κάτοικοι με τα επαγγέλματα της οικοδομής σε βάρος της γεωργίας και της κτηνοτροφίας.
Το πρώτο ξενοδοχείο που λειτούργησε στη Σκόπελο το 1930 ήταν του Πρόδρομου Καθηνιώτη και ονομαζόταν «η Σκόπελος». Το ξενοδοχείο λειτουργούσε χειμώνα-καλοκαίρι. Το μεν καλοκαίρι εξυπηρετούσε τους ελάχιστους τουρίστες που επισκέπτονταν τη Σκόπελο. Ενώ όλο το χρόνο τους εμπόρους, τους παραγκελιοδόχους και πολλούς εκπαιδευτικούς που διορίζονταν στα σχολεία της Σκοπέλου. Ακόμη και μαθητές όπου φοιτούσαν στο Γυμνάσιο Σκοπέλου που ήταν από τη Γλώσσα και το Κλίμα. Αυτό λειτουργούσε στο κτήριο όπου σήμε ρα στεγάζεται το Ειρηνοδικείο Σκοπέλου. Αποτελούνταν από εφτά δωμάτια και δύο κοινόχρηστες τουαλέτες με ντουζ. Το κάθε δωμάτιο είχε τρία κρεβάτια και ένα μικρό δοχείο με μία βρυσούλα ώστε να έχουν τη δυνατότητα να πλυθούν οι πελάτες. Δεν υπήρχε νιπτήρας και αποχέτευση σε κάθε δωμάτιο.
Μετά το θάνατο του Πρόδρομου Καθηνιώτη ανέλαβε τη λειτουργία του η γυναίκα του Αλεξάνδρα Καθηνιώτη μέχρι και το1965 όπου με τους σεισμούς έπαθε σοβαρές βλάβες ανακαινίστηκε και κατόπιν μισθώθηκε στο Ειρηνοδικείο Σκοπέλου.

Γεωργία
Η ανάπτυξη της τουριστικής κίνησης στο νησί είχε σαν αποτέλεσμα όλο και λιγότεροι κάτοικοι να ασχολούνται με την γεωργία. Τα αγροτικά προϊόντα της Σκοπέλου είναι πολλά ,φρέσκα και ξερά δαμάσκηνα , ελιές, ελαιόλαδο, κρασί και μέλι είναι μερικά από αυτά. Μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα η βασική αγροτική καλλιέργεια ήταν τα αμπέλια .Το Σκοπελίτικο κρασί ήταν φημισμένο σε όλη την Ελλάδα μέχρι που το 1940, μια τρομερή επιδημία φυλλοξήρας κατάστρεψε για πάντα τα περίφημα αμπέλια του νησιού. Οι κάτοικοι τότε άρχισαν να καλλιεργούν δαμάσκηνα και ελιές. Τα περίφημα δαμάσκηνα Σκοπέλου ήταν περιζήτητα αλλά λόγω της τουριστικής ανάπτυξης πέρασαν στο περιθώριο αφού λίγοι ασχολούνται πλέον με την παραγωγή τους. Σήμερα, κύριο αγροτικό προϊόν της Σκοπέλου είναι η ελιά, παρόλο που η παραγωγή της έχει μειωθεί.

Κτηνοτροφία
Από τον 11ο έως τον 14ο αιώνα η Σκόπελος στηριζόταν αρκετά στην κτηνοτροφία. Το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων της είχε δικά του ζώα, τα οποία είτε τα πουλούσε είτε τα αντάλλαζε είτε τα χρησιμοποιούσε για προσωπικές του ανάγκες (π.χ. για τροφή). Έως τον 12ο αιώνα δεν υπήρχε μεγάλη ποικιλία στα ζώα, τα περισσότερα ήταν κότες, γουρούνια και κατσίκια. Μετά το 12ο αιώνα η κτηνοτροφία στη Σκόπελο γνώρισε ιδιαίτερη ακμή. Όλοι οι άνθρωποι στράφηκαν προς αυτή διότι το εμπόριο εκείνη την εποχή ήταν συγκεντρωμένο στα χέρια των Βενετών. Το 13ο αιώνα η ποικιλία των ζώων αυξήθηκε. Οι Βενετοί έφεραν με τα πλοία τους καινούρια είδη, όπως αγριοκάτσικα, άλογα, στρουθοκαμήλους, αγριογούρουνα, αγελάδες και μοσχάρια. Το θετικό ήταν ότι γίνονταν ίση κατανομή των ζώων, με αποτέλεσμα τη μαζική ανάπτυξη του νησιού. Η κτηνοτροφία πήγαινε από το καλό στο καλύτερο και οι νησιώτες πίστευαν πως ήταν ένας καλός τρόπος ανάπτυξης του νησιού και βελτίωσης της ζωής τους. Κατασκευάστηκαν μεγαλύτερα στεγάσματα για τα ζώα, με συνέπεια να αρχίσουν να αναπαράγονται με ταχύτερους ρυθμούς. Η κτηνοτροφία ήταν η κύρια απασχόληση των κατοίκων έως το 15ο αιώνα. Τον αιώνα αυτόν και τον επόμενο, αρχίζουν και οι πρώτες συνεργασίες μεταξύ κάποιων ιδιοκτητών ζώων. Ενώνουν τα κοπάδια τους κι έτσι πετυχαίνουν μεγαλύτερη παραγωγή, γρηγορότερη και καλύτερη αναπαραγωγή και φυσικά μεγαλύτερα κέρδη. Το 17ο αιώνα η κτηνοτροφία παρακμάζει εξαιτίας της έλλειψης ζωοτροφών, της συγκέντρωσης των ζώων στα χέρια των πλουσίων και κυρίως των ασθενειών που πλήττουν τα ζώα και αναγκάζουν ακόμα και τους πλούσιους κτηνοτρόφους σιγά-σιγά να τα εγκαταλείψουν. Σήμερα με την κτηνοτροφία ασχολούνται πλέον ελάχιστοι. Η κτηνοτροφία στο νησί ασκείται αποκλειστικά σχεδόν σε γίδια τα οποία ανήκουν σε ιδιαίτερο τύπο και προστατεύονται από επιμιξίες με κρατική μέριμνα.

Αλιεία
Έως τον 19ο αιώνα η αλιεία ήταν η κύρια ασχολία των Σκοπελιτών. Μετά τον 19ο αιώνα η αλιεία άρχισε να παίζει δευτερεύον ρόλο στην ζωή των νησιωτών. Οι περισσότεροι ψαράδες είχαν μικρά ψαροκάικα με τα οποία ξανοίγονταν στο πέλαγος και έριχναν τα δίχτυα τους ή το παραγάδι τους. Τα είδη των ψαριών ήταν πολλά. Μετά το 1910 οι περισσότεροι νησιώτες στράφηκαν στην γεωργία ,την βιοτεχνία και κυρίως τον τουρισμό τα τελευταία χρόνια. Σιγά σιγά η αλιεία άρχισε να λειτουργεί ως χόμπι. Ο κάθε ψαράς έπιανε ψάρια για τον εαυτό του και για την οικογένειά του. Οι κύριες αιτίες παρακμής της αλιείας είναι η ανάπτυξη του τουρισμού ,της τεχνολογίας, της βιοτεχνίας, η αστικοποίηση, κ.α. Σήμερα στην Σκόπελο υπάρχουν ελάχιστοι ψαράδες οι οποίοι προμηθεύουν ιχθυοπώλες ή ταβέρνες . Πρέπει ωστόσο να σημειωθεί ότι η περιοχή των Βόρειων Σποράδων αποτελεί έναν εξαίρετο ψαρότοπο και πολλοί κάτοικοι του νησιού ακόμη και επισκέπτες ασχολούνται ερασιτεχνικά με το ψάρεμα.